چون ز حبس جوان سه سال گذشت

مدت حبس او ، به آخر گشت

تاخت بیرون ز حبس بیچاره

بی سرانجام و عور و آواره

خانه بر باد و زن طلاق و فقیر

بی نصیب از نقیر و از قطمیر

یکی از دوستان رسیدش پیش

مرد ازوجست حال همسرخوا

گفت دادی طلاق و شوی گرفت

چندگاهی ز خلق روی گرفت

رفت شویش شبی به مهمانی

شب سیه بود وسرد و بارانی

بستر خود به زیر طاقی برد

طاق بر وی فتاد و بیدین مرد

مرد مرد و ضعیفه​ی مسکین

گشت در «شهر نو» کرایه نشین

شد از این داستان دلش به دو نیم

تاخت نزدیک دوستان قدیم

دید آن جمله مردمی شده اند

صاحب خانه و زن و فرزند

همه فارغ ز رادع و زاجر

آن یکی کاسب آن یکی تاجر

چون رفیق قدیم را دیدند

چون گل نوشکفته خندیدند

رحم کردند بر ندامت او

شکرکردند بر سلامت او

جان و کالا و مسکنش دادند

به از اول یکی زنش دادند

ساختندش شریک در مکسب

کاسبی گشت صاحب منصب

پشت پا زد به خدمت دولت

کند دندان ز نعمت دولت